از معدود فیلم هایی که در انتهای فیلم دلم میخواست پاشم یقه کارگردان رو بگیرم و سرش دادبزنم چطور تونستی تنهایی فیلم رو خراب کنی؟

موضوع جذاب و بکر , بازی های بسیار عالی و روان بخصوص از میر سعید مولویان ,

اما دو نکته فیلم رو از پا دراورده بود, اول مدت زمان فیلم ( بالغ بر دو ساعت و ربع) که به هیچ عنوان موضوع کشش این همه زمان نداشت و به راحتی میشد 45 دقیقه از فیلم رو حذف کرد.
و دوم انتخاب قاب های کارگردان. انگار کارگردان میخواد تماااااااام ابزار و المان هایی که بلد هست رو به کار بگیره بلکه حس گیجی و بلا تکلیفی که میخواد رو به تماشاگر منتقل کنه. به حدی قاب ها تار و کج و نا مشخص بود و فیلمبرداری های روی دست و پر استرس که در کنار زمان طولانی فیلم تماشاگر رو خسته و پریشان کرده بود .

قطعا این فیلم با رعایت تدوین بهتر, فیلمبرداری متناسب تر و زمان کوتاه تر میتونست به یکی از فیلم های خوب امسال تبدیل بشه.

5/10