*حرفای شخصی*

یه سری حرفای شخصی
یه ترانه ی خصوصی
می نویسم رو پیانو با یه خودنویس طوسی
یه قشون حس منظم مثه یه ارتش محکم
پشت تو وایسادن اینجا توی این طوسی مبهم
عصبی تر از همیشه این روزا خیلی کلافم
روحمُ میشکافم این بار تا یکی از نو ببافم
ذهن خلاق حقیقت با سلیقم نمی خونه
نوسان داره و در من همه ... دیدن ادامه ›› چیز رنگ جنونه
من به سبک خودم این بار بیمه میشم تو ترانه
با همین حرفای شخصی که ندارن عاشقانه
از همیشه عاطفی تر مستقل شدی تو از من
توی جسمم مرد با تو روح آخرین تهمتن
یه شناسنامه ی تازه واسه ی خودم گرفتم
یه شناسنامه که قلبم باید عادت کنه کم کم
واسه من دیگه مهم نیست کی کجای قصه جاشه
چه کسی بدون دعوت پاش تو این ترانه واشه
دیگه یا زَنگی زَنگی یا که نه رومی رومی
خسته ام از این تعادل این تعادل عمومی
من به سبک خودم این بار بیمه میشم تو ترانه
با همین حرفای شخصی که ندارن عاشقانه
من یه عمرییه نشستم به هوای یه نشونه
با یه مشت فکری که انگار دو هزار سالشونه
یه نشونه یا یه آدرس که به سمت تو نباشه
کوه خاطرات با تو یه دفعه از هم بپاشه
فاجعه خیلی عمیقه درد تحت کنترل نیست
من دیگه اسمی ندارم تو بهم میگی آنارشیست
اینارو میگم که شاید درد دوری عادی تر شه
این ترانه ی خصوصی یه کمی عمومی تر شه
من به سبک خودم این بار بیمه ام با این ترانه
با همین حرفا که گفتم فارغ از هر عاشقانه
...

از: اندیشه فولادوند