من دیشب این نمایش رو دیدم و از معدود نمایشهایی بود که همزمان حس خنده و گریه رو باهم بهت القا میکرد. نویسندگی و کارگردانی خوب در کنار بازی های عالی باعث میشن که فکر نکنی وقتت داره تلف میشه. خیلیا فکر میکنن فقط با دیدن تئاترهای هجو و موزیکال و کمدی میشه خندید. درصورتی که یه کار فاخر مثل «کر» هم میتونه بخندونتت، هرچند که یه جاهایی خنده ت تلخ هم باشه. من به شخصه دیدنش رو به شدت پیشنهاد میکنم. «کر» می تونه داستان زندگی تک تک ما باشه. انگار اصلا خود ماییم که داریم بازی میکنیم.