دیشب این اثر رو دیدم .. چقدر جسورانه و چقدر هوشمندانه ... به نظرم هر کسی لازمه این نمایش رو ببینه تا بفهمه کجای داستان زندگیش قرار داره
دست مریزاد
اما
اما
دیشب اتفاقی افتاد که من تا اخرین لحظه خروج از سالن فکر می کردم یا اسیر نوعی دوربین مخفی شدیم یا اینکه موضوع پیش آمده خودش بخشی از اجرا بوده ...
من ردیف 1 صندلی 3 نشسته بودم . یک جمع سه نفره شامل یک آقای میانسال و و دو نوجوان پسیر و دختر در صندلی های 5 و 6 و 7 .. و دقیقا از آغاز نمایش تا پایانش یک ریز و نه نجوا گونه بلکه با صدای کاملا بلند مشغول صحبت .. به خصوص آن آقا و آق پسر ... بدون هیچ توجهی به نگاههای فراوان از اطراف به ایشان
فکر می کنم من بعد در کنار جملات گوش آشنای لطفا گوشی های همراه خود را خاموش کنید و یا در حالت پرواز قرار دهید و در طول اجرا از عکس برداری و فیلم برداری خودداری کنید جمله و لطفا با بغل دستی خود در طول اجرا صحبت نکنید هم باید اضافه بشه ...