نوشتن برای نمایشی که خودت جزو طراحان یا عواملش باشی سخت است چرا که هر چیزی بنویسی به عنوان تبلیغ کاذب برای نمایش محسوب می شود اما این نوشته، نوشته ای است نه از دید سپهر امیدوار طراح گرافیست این نمایش بلکه از دید سپهر امیدواری است که سال هاست علاقه مند تئاتر و سینما است و سلیقه اش با توجه به نوشته هایش مشخص است...

مهم ترین نقطه قوت "سفر خسرو به مسکو"، خلق لحظه، آن و موقعیت هایی است که در لحظه ای تلخ هستند و در لحظه ای خنده دار... یا در لحظه ای دیوانه وار و خشن و در لحظه ای دیگر بسیار مفرح و بامزه. خنده ای نه از جنس شوخی های زوری کلامی یا سطح پایین بلکه خنده ای از روی دوگانه یا چندگانه بودن موقعیت پیش آمده(مثل صحنه افتتاحیه که بارها بین مرز شوخی و جدی و خشونت و غیر قابل باور بودن در رفت و آمد هستیم) یا سکانس های دعوای بین دوستان که به سرعت تبدیل به شوخی می شود و یا حتی صحنه پایانی که بعد از چندین صحنه تلخ در کمتر از چند ثانیه به لحن کمدی و جفنگ اثر بازمیگردیم.
شاید صحنه هایی از این تئاتر را بتوان به ابزورد،گروتسک یا.. نسبت داد. اما لحن دوگانه در این نمایش را بیشتر از هر چیز وامدار سینمای "برادران کوئن" و پوچ وارگی موقعیت های ساخته شده توسط آن ها می دانم.
نمایش قطعا خالی از ایراد نیست اما در این روزهای تلخ و سخت و سرشار از بی حوصلگی و دلزدگی از شرایط و اوضاع ترحیح میدهم تا نقاط قوت نمایش را ... دیدن ادامه ›› ببینم و به حال خوبی که بعد از دیدن این نمایش نصیبم شده فکر کنم و پیشنهاد کنم که اگر میخواهید یک ساعت حالتان عوض شود و بدون دغدغه بتوانید به راحتی بخندید و البته چندین و چند ایده خلاقانه را هم مشاهده کنید دیدن "سفر خسرو به مسکو" را از دست ندهید.