تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تماشاخانه هیلاج
تالار هنر
خانه هنر دیوار
بلک باکس ایران مال
مجموعه تئاتر لبخندS3 > com/org | (HTTPS) 78.157.41.91 : 08:45:16
نگاهی به نمایش «قصر موروثی خاندان فرانکشتاین» / سینمای ما
http://cinemayema.ir/328/
...
جدیدترین نمایش خانواده پسیانی به نام «قصر موروثی ... دیدن ادامه ›› خاندان فرانکشتاین» از شانزده آبان ۹۸ در سالن استاد سمندریانِ تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه رفته است. نمایشی ضعیف با متنی مشوش و اجرایی نه چندان دلچسب.
این نمایش به نویسندگی، طراحی و کارگردانی آتیلا پسیانی است. با بازیِ خودِ آتیلا پسیانی، خسرو پسیانی (فرزندش)، ستاره پسیانی (فرزندش)، فاطمه نقوی (همسرش)، رامبد جوان، علی شادمان و اصغر پیران. که این روزها با بلیط نسبتاً گرانِ ۸۰ هزار تومانی میزبان علاقه‌مندان تئاتر است.
«قصر موروثی خاندان فرانکشتاین» بر اساس فیلم «فرانکنشتاین جوان» به کارگردانی «مل بروکس» طراحی شده است. و همانطور که از نامش پیداست، فضایی غریب و البته غربی دارد. و همین شاید در نگاه اول، به مذاق برخی از تماشاگران خوش نیاید.
این نمایش تا حد زیادی یادآور تئاترهای کلاسیکِ اروپایی است. بیش از حد کلاسیک با گریم‌ها و دیالوگ‌های فوق‌العاده اغراق شده و داستانی جالب برای مردمانِ قرن نوزدهم! میزانِ اغراق و نوع گریم بازیگران، می‌تواند در همان ابتدا مخاطبِ ایرانیِ قرن بیست و یکمی را دلزده کند و او را از لذتِ نمایش، محروم کند.
تئاتری برای کودکان و نوجوانان
شاید اگر تئاتر «قصر موروثی خاندان فرانکشتاین» به جای ممنوعیت برای کودکان زیر ۸ سال، ویژه کودکان و نوجوانان اجرا می‌شد، خنده بیشتری از مخاطب می‌گرفت و احتمالاً هنگامِ خروج از سالن، تعداد بیشتری از تماشاگران راضی سالن را ترک می‌کردند. چرا که فضای این نمایش نزدیک به رمان‌های کلاسیکِ نوجوانانه است و با ماجراجویی‌های کم‌رمقِ خود و بازی‌های علمی کودکانه، شاید بتواند یک ساعت و نیم، نوجوانان را سرگرم کند.
جدا از متنِ کم‌جان و کش‌دار و بدونِ جذابیتِ آتیلا پسیانی، طراحی صحنه شگفت‌انگیزی هم برای این نمایش استفاده نشده و با یک میزِ چندمنظوره، صحنه پروخالی می‌شود. همچنین افکت‌های صوتی استفاده شده در مقاطعی از کار، مانند سایر جزییاتِ این نمایش، آن‌چنان گل‌درشت و اغراق شده اجرا شده که بیشتر باعث آزار تماشاگر می‌شود تا همراهیِ او.
از معدود نکات مثبتِ این نمایش می‌توان به بازی ستاره پسیانی اشاره کرد که در دو مقطع کوتاه، با شکستنِ فضای نمایش، از مخاطبِ سخت‌گیرِ ایرانی واکنش مثبت می‌گیرد و باید به نوعی او را ستاره‌ی «قصر موروثی خاندان فرانکشتاین» نامید. هرچند اغلب شوخی‌ها و اداهای او برای همراه کردنِ مخاطبان، به شکست می‌انجامد و بیشتر، تماشاگران را معذب می‌کند تا اینکه بخواهد او را درگیرِ نمایش کند.
حواستان باشد تلفن همراهتان را خاموش کنید!
در مجموع اگر علاقه‌ای به دیدن یک نمایشِ کلاسیکِ غربی، با قصه‌ای معمولی، دیالوگ‌های نه‌چندان دلچسب، بازی‌های اغراق شده و اجرایی متوسط دارید، ۸۰ هزار تومان برای این نمایش هزینه کنید. در غیر این‌صورت، بدانید نمایش‌های جذابی این روزها در تهران روی صحنه است که بدون سواستفاده از نام رامبد جوان یا علی شادمان، می‌تواند دو ساعت شما را سرگرم کند و بعد از بازگشت به خانه، حالتان را خوب کند.
به نظر نگارنده، آتیلا پسیانی که گویا دلِ خوشی از مردمِ تئاتربینِ تهرانی ندارد، بد نیست به جای اینکه پیش از آغاز نمایش، از تماشاگرانی که تلفن همراه خود را به جای خاموش کردن، در حالت پرواز یا بی‌‌صدا قرار داده‌اند؛ مچ‌گیری کند، بعد از نمایش پای صحبت‌هایشان بنشیند و از آنها در مورد تئاتر پرهزینه‌اش بپرسد. که متوجه شود اگر در نمایش‌های که او کارگردانی می‌کند صدای زنگ موبایل شنیده می‌شود به این خاطر است که مخاطبان او، اغلب غیرتئاتری هستند و به واسطه حضور سلبریتی‌های سینمایی به دیدن نمایشش می‌آیند. وگرنه در اغلب تئاترهای اجرا شده در یک سال گذشته، کم پیش می‌آید صدای زنگ موبایلی در سالن تئاتر شنیده شود؛ چون مخاطبان اصلی تئاتر به دیدن نمایش‌های باکیفیت‌ترِ تماشاخانه‌های تهران می‌روند و با این دغدغه‌ی پررنگِ جنابِ پسیانی، غریبه‌اند.
http://cinemayema.ir/328/
...
جدیدترین نمایش خانواده پسیانی به نام «قصر موروثی ... دیدن ادامه ›› خاندان فرانکشتاین» از شانزده آبان ۹۸ در سالن استاد سمندریانِ تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه رفته است. نمایشی ضعیف با متنی مشوش و اجرایی نه چندان دلچسب.
این نمایش به نویسندگی، طراحی و کارگردانی آتیلا پسیانی است. با بازیِ خودِ آتیلا پسیانی، خسرو پسیانی (فرزندش)، ستاره پسیانی (فرزندش)، فاطمه نقوی (همسرش)، رامبد جوان، علی شادمان و اصغر پیران. که این روزها با بلیط نسبتاً گرانِ ۸۰ هزار تومانی میزبان علاقه‌مندان تئاتر است.
«قصر موروثی خاندان فرانکشتاین» بر اساس فیلم «فرانکنشتاین جوان» به کارگردانی «مل بروکس» طراحی شده است. و همانطور که از نامش پیداست، فضایی غریب و البته غربی دارد. و همین شاید در نگاه اول، به مذاق برخی از تماشاگران خوش نیاید.
این نمایش تا حد زیادی یادآور تئاترهای کلاسیکِ اروپایی است. بیش از حد کلاسیک با گریم‌ها و دیالوگ‌های فوق‌العاده اغراق شده و داستانی جالب برای مردمانِ قرن نوزدهم! میزانِ اغراق و نوع گریم بازیگران، می‌تواند در همان ابتدا مخاطبِ ایرانیِ قرن بیست و یکمی را دلزده کند و او را از لذتِ نمایش، محروم کند.
تئاتری برای کودکان و نوجوانان
شاید اگر تئاتر «قصر موروثی خاندان فرانکشتاین» به جای ممنوعیت برای کودکان زیر ۸ سال، ویژه کودکان و نوجوانان اجرا می‌شد، خنده بیشتری از مخاطب می‌گرفت و احتمالاً هنگامِ خروج از سالن، تعداد بیشتری از تماشاگران راضی سالن را ترک می‌کردند. چرا که فضای این نمایش نزدیک به رمان‌های کلاسیکِ نوجوانانه است و با ماجراجویی‌های کم‌رمقِ خود و بازی‌های علمی کودکانه، شاید بتواند یک ساعت و نیم، نوجوانان را سرگرم کند.
جدا از متنِ کم‌جان و کش‌دار و بدونِ جذابیتِ آتیلا پسیانی، طراحی صحنه شگفت‌انگیزی هم برای این نمایش استفاده نشده و با یک میزِ چندمنظوره، صحنه پروخالی می‌شود. همچنین افکت‌های صوتی استفاده شده در مقاطعی از کار، مانند سایر جزییاتِ این نمایش، آن‌چنان گل‌درشت و اغراق شده اجرا شده که بیشتر باعث آزار تماشاگر می‌شود تا همراهیِ او.
از معدود نکات مثبتِ این نمایش می‌توان به بازی ستاره پسیانی اشاره کرد که در دو مقطع کوتاه، با شکستنِ فضای نمایش، از مخاطبِ سخت‌گیرِ ایرانی واکنش مثبت می‌گیرد و باید به نوعی او را ستاره‌ی «قصر موروثی خاندان فرانکشتاین» نامید. هرچند اغلب شوخی‌ها و اداهای او برای همراه کردنِ مخاطبان، به شکست می‌انجامد و بیشتر، تماشاگران را معذب می‌کند تا اینکه بخواهد او را درگیرِ نمایش کند.
حواستان باشد تلفن همراهتان را خاموش کنید!
در مجموع اگر علاقه‌ای به دیدن یک نمایشِ کلاسیکِ غربی، با قصه‌ای معمولی، دیالوگ‌های نه‌چندان دلچسب، بازی‌های اغراق شده و اجرایی متوسط دارید، ۸۰ هزار تومان برای این نمایش هزینه کنید. در غیر این‌صورت، بدانید نمایش‌های جذابی این روزها در تهران روی صحنه است که بدون سواستفاده از نام رامبد جوان یا علی شادمان، می‌تواند دو ساعت شما را سرگرم کند و بعد از بازگشت به خانه، حالتان را خوب کند.
به نظر نگارنده، آتیلا پسیانی که گویا دلِ خوشی از مردمِ تئاتربینِ تهرانی ندارد، بد نیست به جای اینکه پیش از آغاز نمایش، از تماشاگرانی که تلفن همراه خود را به جای خاموش کردن، در حالت پرواز یا بی‌‌صدا قرار داده‌اند؛ مچ‌گیری کند، بعد از نمایش پای صحبت‌هایشان بنشیند و از آنها در مورد تئاتر پرهزینه‌اش بپرسد. که متوجه شود اگر در نمایش‌های که او کارگردانی می‌کند صدای زنگ موبایل شنیده می‌شود به این خاطر است که مخاطبان او، اغلب غیرتئاتری هستند و به واسطه حضور سلبریتی‌های سینمایی به دیدن نمایشش می‌آیند. وگرنه در اغلب تئاترهای اجرا شده در یک سال گذشته، کم پیش می‌آید صدای زنگ موبایلی در سالن تئاتر شنیده شود؛ چون مخاطبان اصلی تئاتر به دیدن نمایش‌های باکیفیت‌ترِ تماشاخانه‌های تهران می‌روند و با این دغدغه‌ی پررنگِ جنابِ پسیانی، غریبه‌اند.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۵۶۰,۰۰۰ نفر
+۲۸,۶۴۰ برنامه
+۹,۰۱۴,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۷,۶۴۴ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
