مدتیه که اساتید روشنفکر و محترم ما فکر می کنند با بازی های دم دستی و ور رفتن سطحی با مفاهیم عمیق و بزرگ میتونن خودشون رو خاص و ویژه جلوه بدن. اولا که این کار نمایش نیست و پرفورمنسه. دوما که حتی پرفورمنس هم قواعد خاص خودش رو داره. کل این کار اقیانوسی بود به عمق یم سانت! صرفا بازی کردن و نقب زدن دم دستی و الکی به مفاهیم صقیل و قابل تأمل. نه تنها با این اداها مخاطب به دست نمیارین، بلکه همین چند نفر طرفدار رو هم از دست خواهید داد.
امیدوارم آدم های دیگه اشتباه نکنن و حال و اعصاب خودشون رو مثل ما با دیدن این کار بهم نریزن. خسته هم نباشید!