نمایشی کاملا سمبولیک که در صورت آشنایی با مفاهیم نمادهای آن و البته هماهنگی با سکون دلهره و زجر آورش؛ کاری جذاب و متفاوت هست
هرچند فضای نمایش اقتضاء میکرد؛صداها به صورت نجوا گونه باشه؛اما واقعا بخشی از دیالوگ های بخش نخست ؛حداقل برای من نامفهوم بود...
شاید برای بار دوم هم کار رو ببینم