من این فیلم رو هم در جشنواره دیدم هم در سینما و باید بگم در این سینمای داغون ایران چنین کار با کیفیتی واقعاً غنیمته! مسخره باز نیازمند دقت کامل مغز شما از اولین سکانس تا آخرین سکانسه و در تمام مدت باید قوه تخیلتون با قدرت روشن باشه تا هم داستان و صحنه ها رو درک کنید هم ازشون لذت ببرید. این فیلم کاملاً متفاوت با اکثر کارهای رایج سینمای ایرانه، یه داستان خطی از A به B خاص نداره که آدم بد و خوب داشته باشه و فلان بشه و فولون. فکر کنم اغلب افرادی که از این فیلم خوششون نیومده یا از ثانیه اول تا آخر حواسشون به فیلم نبوده و کامل ندیدنش، یا خوابشون میومده، یا قوه تخیل قوی ندارن، یا عادت کردن به فیلمای غالب سینمای ایران که داستان خطی و درام های الکی و چرندیات دیگه ای که میرن روی پرده سینما. قوه تخیل و تحلیل پیچیدگی داستان و درک شخصیتا مهمترین بخش تماشای چنین آثاریه.