همیشه وقتی صحبت از اقتباس می شود ناهشیارانه تا حد زیادی سطح توقعم از آنچه قرار است ببینم تغییر می کند. خوب است یا بد نمی دانم اما همین موضوع باعث می شود گاهی از کیفیت کار شگفت زده شوم و صادقانه بگویم مگس من را شگفت زده نکرد. گرچه این عدم شگفتی به معنای بی کیفیتی اجرا نبود.
پیش از دیدن این اجرا با نمایشنامه اصلی آشنا بودم و بنابراین تغییرات متن، کاهش کاراکترها یا نوع پرداحت اثر برای من کاملا محسوس بود. احساس می کنم کارگردان به شکلی هشیارانه تلاش کرده بود مولفه های سنگین تر کار را حذف و مولفه های امروزی تر و همه پسند تر را به کار اضافه کند تا خنده بیشتری از مخاطب بگیرد. این را البته منباب ضعف کار نمیبینم چون به هر حال این یک اجرای مو به مو از اثر اصلی نبود.
از دید من حضور ایوب آقاخانی یکی از وزنه های با ارزش کار بود و از دیدن بازی این هنرمند لذت بردم. بازی سه بازیگر دیگر هم البته ضعیف نبود و چه بسا در نوع خود خوب ارزیابی می شد اما ایوب آقاخانی از دید من متفاوت تر از دیگران بود.