بعد از مدت مدیدی بالاخره یه تاتر دیدم ( به معنای واقعیش ). مثل کار های قبلی جناب رضایی راد فوق العاده و سرشار از نگرش های تکان دهنده بود . اما اشتباه بزرگ من این بود که خوب نخوابیده بودم و اینقدر کار سنگین بود و هوا ناجوانمردانه گرم و بقل دستیمم هی خوابش میبرد و خودشو باد میزد که بتونه بیدار بمونه ( فقط خر و پوفش کم بود ) و..... که اواخر کار نتونستم اونطور که شایسته هست از اجرا لذت ببرم .
جدا از اون اگر مثل من درباره والتر بنیامین چیزی نمیدونید بهتره کلی سرچ کنید و حتی اگر وقت دارید آثارشو بخونید تا این اجرا رو بتونید کامل درک کنید. صدای فنم هست در کنار اون که شاید بعضی از قسمت ها رو نشه شنید (مخصوصا اگه صندلی های عقب باشید ) .

پ.ن : آخر نمایش یه قطعه کلاسیک پخش میشه که من با اینکه شنیده بودمش اما اسمشو نمیدونم ، اگر کسی از دوستان این قطعه رو شناخت ممنون میشوم .