نمایش ملاقات پر بود از نقاط ضعف و قوت. بنظرم بازیها اونطور که باید خوب نبود. اکثر مخاطبین با این نمایشنامه آشنا هستن. مثل نمایشنامه های هملت یا مکبث. اما اونچه که علاقه مند به نمایش را به سالن میکشونه نوع اجرا این نمایشهاست. بازی ها باید در لحظاتی حساس از این نمایش بر بیننده تاثیر بذارن. بازی خانم پناهی ها خوب نبود. بازی آقای بهبودی خوب اما در کنار بازی های دیگه ضربه خورد. جاهایی از نمایش تپق زده میشد که از همچین نمایشی بعیده. کسانی که قصد خلق آثار کلاسیک دارن باید حساسیت بیشتری به خرج بدن. مخصوصا آقای پیروزفر که بعد از سنگها در جیبهایش و ماتریوشکا این توقع رو برای ما علاقه مندان بوجود آوردن.
خداقوت به همه ی عزیزانی که در این نمایش زحمت کشیدن.