به نظرم:
نقطه قوت تئاتر بازی علی سرابی بود (که به خاطر همون کلا اومدم نمایشو ببینم)
تیپ علی سرابی نمایش های اخیر بود ولی نکته مهم اینه که تو یک تیپ ایشون تونستن انواع مختلفی رو نمایش بدن. عادت ها، لهجه ها (لهجه هایی که مختص هیچ منطقه ای نستن) و حرکات (بعضا هیستریک)ی که کاملا منحصر به فردن و البته اجرای بی نقص دیالوگ ها و منولوگ های طویل و پیچیده...
این نمایش کلا برای مفهومی که می خواست در موردش صحبت کنه زیاد بود. تو بیان مصادیق ممیزی و این موضوع که بی دلیل خیلی کلمات و صحنه ها حذف می شن هیچ نکته یا داستانکی برای بیان نبود و سعی فقط در خندوندن و جذب تماشاچی بود. (که اگه علی سرابی نبود این خنده هم ممکن نبود)
و اینکه این 3 نمایش (نمایشی که ما دیدیم، نمایشی که دختر جوان نوشته بود و نمایشی که مرد بازبین نوشته بود (که قسمتی از نمایش دختر جوان بود))
... دیدن ادامه ››
به نوعی سیر تغییرات معیارهای ممیزی رو نشون می دن و اتفاقا قطعا به مواردی که امروزه در تئاتر ممیزی می شن اشاره ای نشد (مواردی که دیگه نه مربوط به نگاه جنسیتی می شن، نه با احکام کاری دارن، نه با امریکا و نه با ... بلکه فقط مختص "برهه حساس کنونی" می باشند، اون مسائل فیلتر نمی شن که حواسمون از چیزایی که فیلتر می شن پرت شه، به چیزایی که قبلا ممنوع بودن اشاره می شه تا شاید از روی تعجب بخندیم و جذب شیم و چرخ فرهنگ بچرخه)
دیدن این نمایش توصیه نمیشه... اینستاگرامتون بیشتر می خندونتتون