وقتی همه اینقدر خوب نوشتن، آدم روش نمیشه بگه از نمایش لذت نبرده. اگه مخاطب جدی تئاتر هستین این کار رو اصلا توصیه نمیکنم. مثل اینه که نشسته باشین پای برنامه خنده بازار. به نظر من بیش از حد شعاری اومد. البته از حق نگذریم کلی خندیدم و اون "حس غم شیرین گذشته، بازگشتش گهگاهی" رو واسه مون زنده کرد.
یه سوالی هم ذهنمو درگیر کرد بعد از نمایش، واقعا مقصر اصلی تو از بین رفتن برندی که نمیتونه توی مدت زمان سی ثانیه استراحت بکنه یا آلزایمر گرفته یا معتاد شده کیه؟