بعنوان یک مخاطب عادی که البته نمایش هم زیاد میبینه ، موضوع و اجرای کار رو دوست داشتم خصوصا که شخصیت دختر نابینا رو یکجورایی تجربه کرده بودم و بسیار برام ملموس و قابل درک بود در واقع پسر منهم در 4 سالگی در پی حادثه و بعد قصور پزشکی دچار نابینایی از یک چشم شد و ترومایی از همین جنس به ما وارد شد . دو مورد رو بعنوان نظر شخصی میتونم بیان کنم:
اولی بنظرم اجرای ضعیف شقایق دهقان بود خصوصا اون بخشی که میبایست با زبان اشاره یا علامتی نقش دختر ناشنوا را بازی میکرد،من اجرای دیگری از ایشون ندیده ام برای همین تصورم در حد سریالهای تلویزیونی است اما در مجموع بازی ایشون رو اصلا دوست نداشتم اجرای کاظم سیاحی وطناز طباطبایی برای من مثل همیشه بسیار جذاب بود
نکته دوم هم چراغهای روی دوچرخه بود که میبایست توسط بازیگرها روشن وخاموش میشد ، متاسفانه بدلیل عدم هماهنگی واحتمالا عدم تمرین ، چراغها به اشتباه روشن و دوباره خاموش میشد و این اشتباه بدجوری توی ذوق میزدکه احتمالا با اجراها وهماهنگی بیشتر این مشکل حل خواهد شد اما خودم به این فکر میکردم کاش اینکار توسط طراح نورپردازی مدیریت میشد
با سپاس