یادداشتی بر نمایش دلفین ها
نمایش دلفین ها نگاهی به وضعیت افراد فرو دست و کم اهمیت جامعه ایران است . جامعه ای که مشکلات و مصیبتهای خود را به طنز و خنده میگذرانند و برای برون رفت از موقعیتشان راه نجاتی ندارند . آدمهای نمایش در زمان غوطه میخورند . زمانِ حالشان فرق چندانی با سی سال پیش ندارد . و هر چه عقب تر میرویم بیشتر میفهمیم که گذشته و حال و آینده شان تفاوت چندانی با هم ندارد . آدمهای نمایش دلفین ها دچار شکست زمان هستند .
دغدغه ها برای اجرا بسیار است . از زمانی که نور به روی سه خواهر نمایش باز میشود تا لحظه پایان ؛ هماهنگی بازیگر با صحنه و فضای صحنه شرط اصلی ارتباط با تماشاچی است . مطمئنا هر چه از اجرا ها بگذرد هماهنگی ها بیشتر و رضایت کارگردان از اجرا به ایده آل خود نزدیکتر میشود .
با این همه چیزی از دریافت مخاطب کاسته نخواهد شد . ترسیم زمان در ذهن مخاطب شکل خواهد گرفت . چیزی که اکنون را به گذشته پیوند میدهد روح انسانهای فراموش شده است این همان چیزی است که آینده را رقم خواهد زد
- [ ] موقعیت کنونی جامعه اجازه تولید نمایش را به گروههای تئاتری کمتر میدهد . وضعیت اقتصادی نامشخص ، بالا بودن ضریب ریسک و ... موجب شده گروهها به نمایش های خارجی و تکراری بپردازند . و یا گروههای جوان مجال خودنمایی در این بازار سلبریتی پرور را نداشته ... دیدن ادامه ›› باشند .
مسئله ای که مخاطبان تئاتر تشنه آن هستند موضوعات به روز و مطابق با وضعیت کنونی است . از این حیث نمایش دلفین ها از متن کاملا ایرانی بهره میبرد . متن ایرانی ، تئاتر ایرانی خلق میکند . درست است که تئاتر از غرب وارد شده و اندیشه ها و فلسفه ها را تلطیف و برای مخاطب قابل فهم و در واقع عینیت میبخشد . ما زبان خودمان را بهتر از زبان ترجمه شده میفهمیم . شاید هم زبان خو‌د را نمیفهمیم . چیزی که از تئاتر غرب به مخاطبانمان رسیده زبان ترجمه است . زبان ترجمه تماشاچی را از وضعیتی که برای جامعه در حال وقوع است دور میکند . هر چه بیشتر در خود فرو رویم بیشتر دردهای خود را در می یابیم و این محقق نخواهد شد مگر با زبان قابل فهم . گفتگو میان انسانها جزو ابتدایی ترین شرایط تمدن است . برای برون رفت از جهان سومی بودن و یا درجا زدن در واژه در حال توسعه ، باید به فرهنگ و تفکر رسید .
جهان روز به روز کوچکتر میشود و تجربیات گذشتگان دست به دست میچرخد . ادبیات جهان سوفکل را تجربه کرده . شکسپیر ، ایبسن ، بکت و ... را پشت سر گذاشته ؛ به همین ترتیب دوران تئاتر های کلاسیک طی جریانات سبک شناسی به مدرن و پست مدرن رسیده . یکی از ویژگی های تئاتر امروز در نظر داشتن تجربیات جهان است . ادبیات ما بی تاثیر از ادبیات جهان نیست . تمام تلاش گروه کارگردانی در این نمایش بوجود آوردن تئاتری است که دور از جریان به روز تئاتر جهان نباشد و با زبان و پیشینه فرهنگی ایرانی اثر خود را خلق کند . اینکه در این مهم چقدر موفق بوده را منتقدان و مخاطبان جواب خواهند داد .