پیش از بی تابستان از میان اجراهای آقای کوهستانی تنها ایوانف را دیده بودم که برای من در زمان خودش بسیار دلنشین‌ بود.با این حال در بی تابستان فضای بسیار متفاوتی رو تجربه کردم.استفاده از دیالوگ های عمیق و در عین‌ حال ساده و گاه طعنه وار و دکور جالب چرخ و فلک که می توانست نمادین و استعاری باشد و پروژکتور و امثال این ها قطعا بر جذابیت و مقبولیت کار اضافه کرده بود اما جذابیت موضوع محوری اجرا با هیچ کدام از این المان ها قابل قیاس نیست .جا دارد از آقای کوهستانی قدردانی کنم چرا که فکر میکنم خیلی محدود عزیزانی جهت مطرح کردن این قبیل مبانی روان شناختی جسارت به خرج می دهند. در حالی که قطعا اگر خوب و درست بازگو شوند در همراه کردن مخاطب موفق تر خواهند بود. من این محوریت موضوعی را در تماشای اجرای حذفیات هم تجربه کردم. و اینکه صحبت در مورد تقابل باید ها و نبایدها به ویژه از نوع احساسی موضوعی نیست که حداقل در وضعیت کنونی جامعه ما به راحتی تمام شود.
ازین که اجرایی با کیفیت و بازی های عالی و زمان مناسب با موضوعاتی مهم در سالن ایرانشهر در حضور تماشاگران خوب و فهیم تماشا کردم راضی هستم و قطعا توصیه اش میکنم.