تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تالار هنر
تماشاخانه هیلاج
خانه هنر دیوار
مجموعه تئاتر لبخند
بلک باکس ایران مالSB > com/org | (HTTPS) localhost : 19:47:29
به نظر من برگشتن مایکل بعد از اینکه ۲۰۰۰ پوند رو برداشت و رفت، خیلی غیرمنطقیه. باید یه دلیل خیلی خاصی توی خونه باشه که مایکل به خاطرش برگرده. ... دیدن ادامه ››
نه فقط برای اینکه بدونه توی اون جعبه چیه. من تا اونجای اجرا رو خیلی دوست داشتم و همراه بودم با بازی ( هرچند که بازی هوتن شکیبا به نظرم خیلی تصنعی و اگزجره بود و به نظرم برای این نقش مناسب نبود) اما وقتی مایکل برگشت، من با این سوال گنده که چرا به خاطر همچین چیز بی‌اهمیتی برگشته ، جا موندم از بقیه‌ی اجرا و قانع نشده بودم که منطقا هرکس دیگه هم جای مایکل بود برمی‌گشت. چون به نظرم هیچ‌کس برنمی‌گشت.
از بازی ستاره پسیانی خیلی تعریف کرده‌بودند ( خیلی جاها گفته یا نوشته‌‌بودند با بازی متفاوت ستاره پسیانی، شاید به خاطر روی صندلی چرخدار نشستن و تسلطش روی اون که به نظر من البته برای یک بازیگر اتفاق مهمی نیست. ) به نظر من بیان ایشون هنوز خیلی جای کار داره. مشخصا لحن و تن صدا خیلی جاها از کنترلشون خارج می‌شد که یهو انگار یه آدم داره دیگه صحبت می‌کنه. االبته که کلا اون شخصیت باید جاهایی خشمش رو نشون می‌داد، جاهایی اون بخش از شخصیتش که حس قربانی بودن داره حرف می‌زد ، جاهایی اون بخشی که خدا می‌دونه چه همه مدت داشته نقشه می کشیده برای انتقام گرفتن و حالا داره قدم به قدم به هدفش نزدیک‌تر می‌شه، جاهایی یه دختر به ساده که روبروی یک هنرپیشه‌ی خیلی معروفی قرار گرفته و .... و بقیه‌ی موقعیت‌ها، اما دراوردن لحن تمام این موقعیت‌ها باز هم نیاز به یک انسجامی داره که توی کار ستاره نبود ( و توی کار قبلی‌ای هم که دیدم نبود. دیابولیک : رومیو و ژولیت )
ایده‌ی نمایش خیلی جالب بود برام، به خصوص توی بخش اولش که دارن نمایشنامه رو با هم تمرین می‌کنن. در کل موقعیت‌های غافلگیرکننده‌ی لذت‌بخشی داشت.
دکور و نورپردازی رو خیلی دوست داشتم.
موسیقی نمایش رو اصلا دوست نداشتم به نظرم هم خیلی شلوغ و بلند بود هم انگار سعی شده بود که با موسیقی ، سهم زیادی از هیجان و کنجکاوی و دلهره‌ای که در واقع خود متن و بازی‌ها و موقعیت‌ها و کنش ها باید ایجاد کنه رو ، به مخاطب منتقل بشه.
پایان غافلگیرکننده‌ش رو که همچنان در امتداد نحوه‌ی اجرا بود هم خیلی دوست داشتم، در کل به نظرم یکی از معدود کارهایی بود که می‌شد گفت کارگردانی به شدت منسجمی داشت.
از بازی ستاره پسیانی خیلی تعریف کرده‌بودند ( خیلی جاها گفته یا نوشته‌‌بودند با بازی متفاوت ستاره پسیانی، شاید به خاطر روی صندلی چرخدار نشستن و تسلطش روی اون که به نظر من البته برای یک بازیگر اتفاق مهمی نیست. ) به نظر من بیان ایشون هنوز خیلی جای کار داره. مشخصا لحن و تن صدا خیلی جاها از کنترلشون خارج می‌شد که یهو انگار یه آدم داره دیگه صحبت می‌کنه. االبته که کلا اون شخصیت باید جاهایی خشمش رو نشون می‌داد، جاهایی اون بخش از شخصیتش که حس قربانی بودن داره حرف می‌زد ، جاهایی اون بخشی که خدا می‌دونه چه همه مدت داشته نقشه می کشیده برای انتقام گرفتن و حالا داره قدم به قدم به هدفش نزدیک‌تر می‌شه، جاهایی یه دختر به ساده که روبروی یک هنرپیشه‌ی خیلی معروفی قرار گرفته و .... و بقیه‌ی موقعیت‌ها، اما دراوردن لحن تمام این موقعیت‌ها باز هم نیاز به یک انسجامی داره که توی کار ستاره نبود ( و توی کار قبلی‌ای هم که دیدم نبود. دیابولیک : رومیو و ژولیت )
ایده‌ی نمایش خیلی جالب بود برام، به خصوص توی بخش اولش که دارن نمایشنامه رو با هم تمرین می‌کنن. در کل موقعیت‌های غافلگیرکننده‌ی لذت‌بخشی داشت.
دکور و نورپردازی رو خیلی دوست داشتم.
موسیقی نمایش رو اصلا دوست نداشتم به نظرم هم خیلی شلوغ و بلند بود هم انگار سعی شده بود که با موسیقی ، سهم زیادی از هیجان و کنجکاوی و دلهره‌ای که در واقع خود متن و بازی‌ها و موقعیت‌ها و کنش ها باید ایجاد کنه رو ، به مخاطب منتقل بشه.
پایان غافلگیرکننده‌ش رو که همچنان در امتداد نحوه‌ی اجرا بود هم خیلی دوست داشتم، در کل به نظرم یکی از معدود کارهایی بود که می‌شد گفت کارگردانی به شدت منسجمی داشت.
۱۱ نفر
این را
خواندند
امیرمسعود فدائی، Sarlak100، ناهید حدادی، الهام غ و آقای سوبژه (محمد لهاک) این را دوست دارند
امیرمسعود فدائی، Sarlak100، ناهید حدادی، الهام غ و آقای سوبژه (محمد لهاک) این را دوست دارند
Royah (roiyah)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
از ۲۷ آذر ۱۳۹۶
ولی به نظر من برگشت مایکل زیاد غیر طبیعی نبود . یکی از خصوصیات آقایون نسبت به خانومها همین حس کنجکاوی زیاده از حده که قید پول رو هم ممکن بزنن ولی سر از چیزی که باید در بیارن
۲۲ دی ۱۳۹۶
دوست‌دارم
پاسخ
راجع خانم پسیانی فقط اینو درنظر بگیرید که دوساعت وجود حرکت تو پاتون رو فراموش کنید و اپسیلون تکونی هم بهش ندید حین نشستن و بازی
خیلی حین اجرا دقت کردم ، تسلط ایشون تو همین نکته هم فوق العاده بود ، حالا اجرا و فراز و فرودها و بازی شون بماند ..
خیلی حین اجرا دقت کردم ، تسلط ایشون تو همین نکته هم فوق العاده بود ، حالا اجرا و فراز و فرودها و بازی شون بماند ..
این اجرا فوق العاده بود.
یه خداقوت اساسی به همه ی کسانی که برای این نمایش زحمت کشیدن باید گفت :)
واقعا ارزش دیدن و فکر کرن بهش رو داره...
یه خداقوت اساسی به همه ی کسانی که برای این نمایش زحمت کشیدن باید گفت :)
واقعا ارزش دیدن و فکر کرن بهش رو داره...
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۵۶۰,۰۰۰ نفر
+۲۸,۶۶۰ برنامه
+۹,۰۲۴,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۷,۶۶۰ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
