اگر قرار بود خوانندگی بشنوید باید می رفتین کنسرت در داستان یک خانم با سلیقه برای معشوقش آواز خوند نه یک خواننده حرفه ای برای تماشاچیاش...

به دل میشینه

خطاب به جناب مقدسی گرامی:

البته خانم کامکار جدا از یدک کشیدن نام خانوادگی‌شون، در گروه کامکارها اول (اواسط دهه‌ی هشتاد حتی) فقط هم‌خوان دوم بودن، چون صدای ایشون در کنار صدای خانم صبا کامکار نازنین و خانم مریم ابراهیم‌پور عزیز در حد موزیک متن هم نبود.
بعد جناب محمد رحمانیان گرامی ایشون رو در تئاتر کشف کردن که در نمایش سینماهای من تقلید ترانه‌‌های خانم پوران و خانم پری زنگنه ... دیدن ادامه ›› رو کردن.
در سری اول نمایش نامه‌های عاشقانه از خاورمیانه هم ترانه‌ی ملا ممد جان معروف رو تقلید کردن.
مسلما بازی در نقش دختری کُرد برای یک فرد کُردزبان کار چندان دشواری نیست و البته بعد از چندسال بالاخره در سری دوم نامه‌های عاشقانه... بازی و صدای پخته‌تری رو از ایشون دیدیم و همه‌ی این‌ها در حالی‌ست که ایشون خود را بازیگر و خواننده می‌دونن، در حالی که! و البته بی شک در تبحر خانم هانا کامکار در نوازندگی دف هیییچ شبهه‌ای نیست.

اما خانم غزل شاکری (با وجود هم‌خوان اول بودن در گروه دنگ‌شو) و اجراهای متعدد در خارج از کشور، هیچ‌وقت داعیه‌ی خوانندگی نداشتن، در این نمایش هم ترانه‌ای رو زمزمه می‌کنن که به نظر من بسیار صمیمی و خودمانی و دلنشینه. ضمنا گمان می‌کنم شما تک ترانه‌های ایشون و صداشون توی نمایش روزهای آخر اسفند رو نشنیدین.

فکر می‌کنم اگر قراره در مقام مقایسه بربیاییم، از صداهایی بگیم که حرفی برای گفتن داشته باشن.