اتفاق خیلی خوبی است، از کارهای نادر هنری مان. من زیاد کنسرت دوست ندارم، اما این ترکیب رو می پسندم. ایفای نقش بازیگران خوب بود، البته به جز بهرام رادان که نقششون زیاد هم بود، اما خب تاتری نیستند و ایفای نقش در این جایگاه باید براشون سخت تر باشه، اما صابر ابر که مثل همیشه خوب، مهدی پاکدل خیلی خوب و خیلی بهتر از قدیمشان بودند، سحر دولتشاهی هم واقعا خوب بودند.
ارتباط آهنگ ها خوب بود، کیفیت آواز و موسیقی از کنسرت ها کمتر بود اما شکل ارائه خیلی جذابتر، و من شاهد خوانده شدن بیشتر آهنگ هایی بودم که دوستشون داشتم. در واقع بخش همایون و پورناظری جذابترین قسمت ها بود.
متن نمایش در ابتدا چنگی به دل نمی زد، اما هرچه جلو رفت بهتر و بهتر شد و با ورود رستم و سهراب و اسفندیار من جذب داستان و دیالوگ ها شده بودم و از کنایه های سیاسی اجتماعی هم لذت بردم.
و موسیقی پایانی شوری در وجودم انداخت که در خاطرم ماندگار شده.
در رابطه با مکان اجرا، به یاد داشتم که قدیم کنسرت هایی که در سعدآباد اجرا می شد با مشکل شیب نامناسب برای دیدن سن مواجه بودند، هنوز این مشکل وجود دارد، من خوشبختانه ردیف های جلو بودم اما باز هم ردیف های جلوتر مانع دیدن کامل سن می شدند. همین طور پروژکتوری که قرار بود قسمت جلو آمده سن رو روشن کند در حالت هایی چشم رو می زد.
نکته ی دیگه ای می خوام در رابطه با تماشاچی ها بگم، باید در حین نمایش سکوت رو رعایت کنیم حتی وقتی موسیقی تنها نواخته ... دیدن ادامه ›› میشه، شاید شما ازش لذت نبرید اما بع این فکر کنید ممکه این لحظه برای بغلی تون لذت‌بخش باشه. اگر گفتن فیلم نگیرید باید رعات کنید، در صورتی که فیلمی که از نمایش گرفتید رو تو صفحات مجازی تون پخش کنید دارید اعلام می کنید که قانون شکن هستید، این دقیقا بی‌کلاسیه، گذشته از این کسی اونجا حاضر شده که نمایش رو ببینه، حجم دوربین های شما نباید جلو دید اونها رو بگیره، این انصاف نیست که ثبت لحظه ای برای دیده شدن در آینده، لحظه حال دیگران رو خراب کنه. خودتون رو جای دیگرون بگذارید.