آخرین نامه نمایشی بسیار دلچسب بود که بیننده را در حالی که غرق در فضای طنز است و منتظر برای اتفاق خنده دار بعدی بطور زیرکانه ای ناگهان با حقیقت تلخ جنگ رو ب رو میکند و خنده ها را محو میکند. با دیدن این نمایش به این نتیجه رسیدم که نوید محمد زاده برخلاف اظهارات منتقدان که تاکید دارند فقط روی شخصیت های خاصی مانند معتاد ، لات و شخصیت های مشابه میتواند مانور دهد ، در این نمایش ثابت شد که توانایی بالا در ایفای نقش های طنز را نیز داراست و استعداد در تقلید لهجه دارد. همچنین بازی دوست داشتنی آقای رحیمی رسام و لهجه رشتی ایشون مهره مهمی در این تئاتر بود.

نکته منفی این تئاتر از نظر من دکور صحنه بود ، متاسفانه من نتوانستم با دکور اصلی ارتباط برقرار کنم و مجبور شدم تا آخر نمایش فقط به آن عادت کنم. واضح تر بگویم برایم سوال پیش میامد که آیا اینکه فرمانده تنها روی انتهای ظرف ( یا کاسه بزرگ) مینشیند ولی یکی از سربازان در داخل ظرف مینشیند آیا نشان تفاوت های فردی دارد ؟ یا منظور کارگردان چیز دیگریست.

تشکر میکنم از آقای کوروش نیا و همکارانشان ، امیدوارم باز هم شاهد موفقیت هایشان باشیم.