من نمایشنانه را دیدم ،و خسته نباشید میگم به همه دست اندرکاران، نکته ای که میخواستم پیشنهاد بدم این هست که، کارهای برتولت برشت فضاهای خاصی را در نمایش ایجاد میکنند یعنی تنها گفتگوها و واژه ها نقش ترسیم این فضا ها را ندارند بلکه خود صحنه و پوشش ها و ملودی و آهنگ جملات همه با هم برای ایجاد هدفهاایی است که برشت برای آن، نمایشنامه را نوشته است، در نظر بگیرید نمایشنامه گالیله به زبان آلمانی است، در نتیجه نمیتوان ترجمه ساده آنرا بدون در نظر گرفتن فضای زبان آلمانی و روانشناسی که برشت در آن مضمونها و پرسشها را میسازد را به عنوان تنها ابزار انتقال مطرح کرد، این نمایشنامه بسیار پر معنی است ولی در زمانهای بسیاری بازی بسیار ساده و ‌گذرا و بدون تغییر فضا را میدیدم اگر اغراق نکنم مانند خواندن گزیده گوییهایی که در صفحات مجازی به چشم میخورند، یا بعضی جملات که آنا ساخته میشد مثلا در بحث بازیگر از جمله تو رو قران استفاده کرد اینها بیشتر به نظرم نشناختن نویسنده و کلیات نمایشنامه است، دلیل اینکه این مطالب را نوشتم جایگاه ارزنده برتولت برشت در هنر و ادبیات است.
بازهم سپاس از زحمات هنرمندان این تئاتر.