نگاهی به نمایش رئال

امیر دلفانی
کارشناس ارشد کارگردانی تئاتر

از نام اثر پیداست که گروه اجرایی و در صدر همه نویسنده و کارگردان اثر در پیِ نکته ظریفی است که شاید دیگران کمتر به آن پرداخته اند. گروه نمایشی در آخرین مرحله قبل از اجرای خود بازیگر زنی را به نام یلدا به گروه اضافه می کنند. شرایط بد و غیرحرفه ای تئاتر مد نظر مولف موجب می شود تا تشویش درون گروهی به اوج خود برسد و زمان نامناسب تمرین می تواند حتی منجر به قطع همکاری زود هنگام یلدا با گروه شود . یلدا از زمان تمرین شاکی است و کارگردان از تاخیر یلدا ، تا اینکه یلدا عنوان می کند که مورد اذیت و آزار راننده ای میانسال قرار گرفته و … اینها همه در صحنه های پازلی و تو در تویی که عاطفه کوشکی و گروه طراحانش به زیبایی خلق کرده اند به استتار درآمده اند و در عین خودنمایی منطقی چه در بازی ، چه در پردازش دیالوگ های وزین ، دکور و موسیقی مینی مالیستی ... دیدن ادامه ›› و مطمئناً در خدمت کار ، از حد خارج نمی شود و تماشاکننده به عنوان جزئی از اثر خود را گاهاً در آن سو و به عنوان تماشا شونده می بیند.
در متن شاهد جابجایی اتفاق هایی هستیم که مابین شخصیت های متعدد خیالی ، واقعی و خیالی_واقعی صورت می پذیرد. در واقع آدم ها مدام جایگزین دیگری می شوند و هر لحظه توسط یک شخصیت در جریان قرار می گیرد. تمام شخصیت هایی که در خلق درام و حل درام حضور موثر دارند و تنها جنسیت است که آنها را از هم متمایز می کند و گویی مولف دست به خلق درامی انسان محور در دفاع از جامعه انسانی بدون به کار گیری مانیفستی خاص می زند.
رضا شاه کرمی ، امیررحمان خسروی، سحر یثربی و عاطفه کوشکی به وظیفه بازیگریشان به درست ترین شکل ممکن خدمت کرده بودند . قراردادهای زیرکانه و هدایت درست کوشکی در مقام کارگردان بیشترین تاثیر را دارد، اما گویی بازیگران ریشه ای تر از اتفاق ممکن بازیگری را می دانند و بدون هیاهو تا هفته ها در ذهن تماشاکننده پرسه می زنند.
بازی منطقی و علمی رضا شاه کرمی به هر نظر احساسی دیگری دست رد می زند و لحظه ای تماشاکننده ای که خود بازیگر است را به این فکر فرو می برد که «من هم از این به بعد بدانم بازیگری یک علم است نه علاقه ».
رامین صادقی در مقام طراح نور و روح اله امامی در مقام طراح صحنه و عمید سپه وندی در مقام طراح صدا نیز تا حد بسیار زیادی خود را در خدمت تفکر بدیع کارگردان گذارده و به سمت هدفی غایی و گروه مدارانه گام برمی دارند و در تک تک صحنه ، همگی در کنار هم به معجزه ای بی هیاهو دست می زنند، تا مخاطب دریابد «حال که به عنوان اولین نیازم به اندازه کافی سرگرم شدم ، بد نیست بیاندیشم.»