چقدر ساده بود این نمایش .حال خوبی داشتم وقتی بیشتر از یک ساعت لبخند رو لبم بود با دیدن اسم ژاله صامتی و پژمان جمشیدی میدونستم که حتما خنده میزبان ما خواهد بود. توقعی غیر از این اجرا نداشتم. بازی روان ژاله عزیز صامتی و پژمان جان جمشیدی که اینقدر قشنگ دیالوگ ها رو بی نقص و با حس اجرا کردن را پسندیدم.اگر دوست دارید یک ساعتی شاد باشید پیشنهاد میکنم ببینید.
اینقدر حسم بعد این اجرا خوب بود که نقص ها و ضعف هایش رو فراموش کردم.مهم اینه که من بعد از دیدنش حسم خوب بود و دیالوگ ها رو با خودم مرور میکردم.
*بودیم و کس قدر ندانست که بودیم
*باشد که نباشیم و بدانند بودیم