نمایش راپورت های شبانه ی دکتر مصدق را در سه شب متوالی دیدم وبسیار خسته نباشید میگویم خدمت تمامی عوامل این نمایش بسیار خطرناک،خطرناک از آن نظر که مدت ها ست در ایران شاهد تیاتر مستند نبودیم . تیاتر داستانگو به عناوین مختلف میتواند از قصه و ساختار خود دفاع کند و مطابق با جهان درونی تولید کننده ی اثر پیش برود. اما در تیاتر مستند آن هم از این دست که چه در درون اثر و چه خارج از آن نویسنده و کارگردان بر مستند بودن وقایع تاکید دارد بسیار ریسک بزرگی ست . خوشبختانه اصغر خلیلی در به کارگیری تاکتیک اجرایی مطابق با اصول نوین تیاتر مستند در آکادمی تیاتر هموگولوبیس به گونه ای عمل کرده است که در پایان هر یک از این سه شب اجرا که به تماشا نشستیم نمیتوانستیم به همان احساس و نتیجه ای نزدیک شویم که شب گذشته تجربه کرده بودیم. گویی که مصدق در تالار وحدت جان گرفته و گزیده ای هوشمندانه از وقایع چند سال در چند ساعت از نظر مخاطب مرور می شود.در سیر وقایع جانبداری از جناح های سیاسی اتفاق نمی افتد و بدین منظور تماشاگران تندروی هر دو جناح ناراضی به نظر می رسند. اجرایی که با فاصله گرفتن از جدال سیاسی به موضوعی سیاسی ، اجتماعی می پردازد و به تعبیر دوست منتقدمان (رضا سرور) با واقع نمایی از شرافت تیاتر دفاع می کند. دکور نمایش همچون متن و کارگردانی در خدمت روایت اثر بسیار دلنشین کاربردی و مختصر است. به استثنای خط محوری که تععیین کننده ی روند کار است ، بازی ها همچون اتفاقات در لحظه رقم میخورند و به نوعی بازهم بر تاکید کارگردان به مستندگویی صحه میگذارند و ....تحلیل و بررسی دقیق تر و تخصصی این اجرا را به سایت Drama hemougold ارجاع میدهم و به تمامی هنرمندان و هنردوستان به خصوص جامعه ی آکادمیک دیدن این نمایش رو پیشنهاد می کنم.
با تشکر