من به طور کل این نمایش را بسیار دوست داشتم. تنها نکته ای که به نظرم رسید نوعی لحن خاص و مکانیکی در بازی بازیگران بود که البته در فرم کلی کار - که اصرار بر خط کشی حرکات و تکنیک های فرمالیستی جزئی از آن بود - قابل توجیه به نظر میرسد. اما شاید اگر در بازیگردانی، بر طبیعی بیان شدن دیالوگ ها (در قالب همان مکانیزاسیون) تکیه بیشتری میشد، این بازی ذهنی که تماشاگر این کار ناخوداگاه درگیر آن میشود، بی نقص تر صورت میگرفت.