در اجرایی که من تماشا کردم اتفاق منحصر به فرد و جالبی افتاد.
این کار سطحش بالا بود و لذت ازش نیاز به تمرکز زیادی برای من داشت.
بخصوص بخشهایی که به جای تمرکز روی بازیگرها، باید فقط اثر کارشون رو میدیدیم.
در همین حین20 دقیقه بعد از شروع اجرا دونفر از تماشگران خیلی فهمیده وسط اجرا وارد سالن شدن و نشستن کنار من.
بعد از ده دقیقه یکیشون شروع کرد به صلوات فرستادن بین پرده های اجرا (وقتی پرژکتورها خاموش میشد) و سبحان الله گفتن در حین اجرا، بغل دستیشون هم میخندید. و به این وضع تا پایان نمایش ادامه دادن.
بنابراین اگر در نمایشی حضور داشتین که شرایطش ایده آل نبود... یاد این خاطره من بیفتین و خدا رو شکر کنین.