غافلگیر کننده, فعال و پر هیچان.

دیشب, اولین شب اجرای در بارانداز بود. ردیف اول نشسته بودم و با توجه به کوچیکی سالن میشه گفت رسماً وسط سن بودم!

از همون ابتدای ماجرا شما رو غافلگیر می کنه! همونطور که انتظار داشتم بسیار پر نحرک بود, بی دلیل نیست که اینقدر تلفات داده! مراجعه شه به مصاحبه ی کاوه آهنین جان.

یک سری المان ها قابل تامل و بسیار جذاب بودن, علی الخصوص ... دیدن ادامه ›› قسمت برج ساعت.
تغییر مرتب دکور و طراحی جالب هر کدومشون مخصوصاً قسمت های قبرستون و فاحشه خونه_البته اگه اشتباه نکنم, تصاویر پشت صحنه با همراهی موسیقی, هر چند کوتاه اما به جا, نقش زیادی در فضا سازی ای خوب ایفا می کردن.

به نظرم سه ضعف اصلی داشت:
اول, ادبیات! دیالوگ ها بسیار عامیانه, در پاره ای از موارد بی ادبانه ی بی مورد, یه همراه استفاده ی نچندان جالب از الفاظ انگلیسی ادا می شدن که سبب افت شدید کیفی کار شده بود.
دوم, من دلیل فریادهای جیغ گونه ی بازیگران رو درک نکردم و از اونجایی که مکرراً استفاده میشدن تنها سبب ناراحتی دایمی من در حین تماشا بودن.
سوم, بازی سطحی اکثر بازیگران. توضیحاتی که کارگردان در بروشور و در انتهای نمایش ارایه کرد که گروه, گروه جوونیه ی سبب می شه ادم دوستانه تر برخورد کنه, اما با همه ی این ملاحظات در حین اجرای نمایش به دفعات پیش اومد که پیش خودم گفتم: عجب شیر تو شیریه! انگار خود بازیگران هم نمی دونستن دقیقاً قراره چه اتفاقی بیوفته!

در مجموع من از تماشای این تیاتر لذت برم و برام جالبه که یه بار دیگه م ببینمش! شاید به جهت کنجکاوی برای اینکه ببینم آیا تماشای بدون غافلگیری هم کماکان برام جالب خواهد بود و شاید برای پی بردن به صحت حرفای آقای آهنین جان که در پایان اجرا گفتن: شما با اجرای امشب در واقع هنوز نیمی از اجرای ما رو ندیدین!

فکر می کنم تماشای در بارانداز برای اکثر مخاطبان تیاتر خالی از لطف نخواهد بود.
تماشای اون رو توصیه می کنم.