پاییز که بگذرد

ما می مانیم و

حسرتی...

کاش وداع هر برگ از شاخه

را جشن می گرفتیم و

موسیقی برگها را

هر روز

با هم

قدم می زدیم...

کاش چترهایمان را

روی صندلی آن کافه

برای همیشه جا ... دیدن ادامه ›› می گذاشتیم و

مرثیه آسمان برای زمین را

بی پروا خیس می شدیم...

کاش دست هایمان را

توی جیب بارانی هم

جا می گذاشتیم و

برای روز مبادا

قدری مومیایی شان میکردیم...

کاش هر روز بهانه می آوردیم

برای آن قهوه ی ناب

فلان کافه

و دل سیر قهوه چشمانمان را

زل میزدیم...

کاش بدانیم

زمان با هم بودن مان

کوتاه تر از آنست که

به حسرت بگذرد...