صحبت از یه زخم قدیمی و یه درد قدیمی که هنوز که هنوزه تازه است...
آنکه بر در میکوبد شباهنگام به کشتن چراغ آمده است نور را در پستوی خانه نهان باید کرد...
بازیگری عالی؛ نمایش عالی و نمایشنامه خوب
دم همشون گرم و جای علیرضاهامون خالی اگرچه امروز در بلندنظری های آزادمنشانه که از هرشکل خشونتی بری شده زن و مرد کنار هم اند و برای ایران مادر آرزوهای بزرگ و روشن دارن و دلاورانه و بزرگ منشانه ایستادند. دم همشون گرم و راهشون هموار....