شخصیتها مدام به هم فحش می دهند و تماشاگران به لذت می خندند.صبر می کنم شاید جایی تمام شود و آن شکوه نمایش ظاهر شود خلافیتی دیالوگ میخکوب کننده ای چیزی ...صبرم بی اثر است..به نامهای بازیگران نمایش نگاه می کنم که از هر کدامشان بازی های خیلی خوبی دیده ام...آخر چرا نمی دانم... وسط نمایش بیرون میایم میدانم خیلی های دیگر هم در این فکرند ولی از کنار دستیشان خجالت بکشند شاید. من اما خوشبختانه تنها هستم....