سر اجرای این نمایش فهمیدم که یکسری کارها روح دارن و حتی می تونن تسخیرت کنن و یکسری کارها روح ندارن و در طول اجرا در گیر هیچ چیزی نمی شی. به نظرم این نمایش جزء گروه دوم بود.
خانم مقدمی در طول نمایش حتی یک لبخند هم نزدن و خوب شاید اقتضای نقش بود، نمایش هم تمام شد نگاهش خیره به یه نقطه نا معلوم بود و باز هم لبخند نزدن، هر چند نقش و نمایش دیگه تموم شده بود.