حتی اگر مردم مرا با دست نشان دهند
یا مرا چون دستمالی دور بیندازند
بازهم روزهایی خواهد آمد
تا من فارغ از انگشتان نظاره گرم
دوان دوان با تبسمی دریایی
با گیسوانی پریشان چو موج
در بیشه زار دلت همسو با نسیمی آرام
که ضرب آهنگ
رقص گندم های نحیف است
در دل گندم زار
و با صورتی
باران خورده و نمناک
از خواب چشمانت بیدار شوم...
#خردادانه##94#