یک وقت هایی هم هست که آدم باید بره بشینه تو سینمای خلوت، پا شو بندازه رو پاش، از چرخش دوربین در طبیعت، از دغدغه های ترکمنی، از شسته رفته بودن سکانس ها لذت ببره. همینقدر ریلکس و ساده . همینقدر "کریم الدینی" وار.
با شما کاملا هم عقیده ام. من هم دقیقا از همین شسته رفته بودن سکانسها
بی نهایت لذت بردم.
اصطلاح " کریم الدینی " وار هم ترکیب جالبی بود.آدمهایی که فیلم وقتی ابرها پایین می آیند رو دیده باشند معنی این عبارت رو خوب میفهمن