رقص زمین هم از لحاظ اجرا و هم از لحاظ محتوا اثری قابل تامل بود.نگاه اجتماعی و سیاسی اثر به روند تاریخ معاصر ایران یک نگاه مصلحانه بود و احساس جاری در اثر آرام کننده شرایط نه چندان مطلوب این روز های مخاطب است .در این نمایش ما با محوریت پدیده ای مهم به نام بحران و همچنین چگونگی برخورد با این پدیده روبرو هستیم . بحرانی که آنقدر جدی است که حتی میتواند عمیق ترین شکاف ها را در بستر زندگی یک خانواده ایجاد کند و منجر به تکه تکه شدن جامعه ای شودکه در آن کم کم و به مرور زمان باد کرده و بزرگ شده تا اینکه در آستانه انفجار قرار گرفته است .
رقص زمین در استفاده از صدا و نور هم تا حدودی موفق است و بازی هر چهار بازیگر اصلی هم بسیار خوب است به خصوص در مونولوگ گویی های بسیار طولانی .