من تیاتر کم ندیده ام. اصلا من تماشاگر حرفه ای تیاترم.
با این مقدمه باید بگم کسایی که تمایل دارن یک تیاتر خوب رو تجربه کنن که هم شاد و مفرح باشه، هم گاهی اشکی در گوشه چشمانشون بیاره و از همه مهمتر آموزنده و حکیمانه باشه،‌ این فرصت رو از دست ندن.

من بخشهایی از آثار افلاطون رو قبلا مورد مطالعه قرار دادم. تصور من اینه که علی رغم نقدهای جالبی که از بعضی از دوستان خوندم،‌ آقای نعیمی با قدرت زیادی تونست اون تصوری که من از آثار سقراط در ذهنم ایجاد شده بود رو به تصویر بکشه: یک شخصیت با قدرت ذهنی و حاضر جوابی زیاد،‌ عالم و فرهیخته و در عین حال بسیار بسیار ساده و صمیمی و دوست داشتنی حتی برای دشمنان.

من هنوز توقعی که از تیاتر در ایران دارم برآورده نشده،‌اما این کار در نسبت سنجی با کارهای دیگر واقعا قابل ستایش بود. دست مریزاد