به نظرم بهترین فیلم هومن سیدی...
هومن سیدی مثل خیلی از کارگردان های جوان ما بیشتر به دنبال فرم و ساختن لحن و فضای خاص خودشه...سیدی در این فیلمش به خاطر انتخاب مناسبتر داستان و هماهنگی بیشتر با فضای عجیب و خشن فیلم هاش موفق تر عمل کرده،در واقع برای ساختن اون فضای اغراق شده(به عنوان یک ویژگی فیلم هاش) به داستان ها و شخصیت های اغراق شده و متناسب احتیاج داره...
اگر بخواهیم در فیلمنامه،روابط علت و معلولی و انگیزه ها دقیق بشیم اشکالات زیادی میبینیم هرچند که احتمالا توجیه این اشکالات اینه که مسئله اول چنین فیلمی دراومدن لحن فیلمه نه داستان محکم و دقیق...به نظرم هومن سیدی با انتخاب فیلمنامه های محکمتر و متناسبتر با سینمای مورد نظرش و البته گذشتن از حضور نقشی مثل نقش عباس غزالی در این فیلمش یکی از متفاوت ترین کارگردان های آینده سینمای ایران خواهد بود.