...چنان که دوست گرامی شاهین نصیری می گوید...آنچنان استفاده از گزاره ی : « پناه می برم به خدا...» تکرار شده (گویا دوستان همیاری هم از این تکرار بدشان نمی آید!!) که من ساعاتی است در این اندیشه ام که پس دیگر چه کسی/کسانی انسانی/هایی معمولی است/هستند؟؟!! :) (چون همگان در حال پناه بردن هستیم ..!) جدای از این مزاح و جسارت بنده، دو نکته به ذهنم رسید:
1-آیا امروز دیگر انسان غیرمعمولی وجود دارد؟ این بحث صرفا مربوط به جامعه ما نیست... چند صباحی است دیگر در همه جهان ، همه "معمولی" شده ایم...(لطفا این بحث را به این ورطه فرونکاهید که پس خود نویسنده این سطور دم از نخبگی و خودبینی می زند یا ژست روشنفکری گرفته و...)
2- برای شاهین نصیری و دیگر خستگان:) :...براستی باید ایستاد ولی متأسفانه همین ایستادن، آدم رو تبدیل به قهرمان میکنه...(عذر میخوام اگر عین دیالوگ تامس مور (رضاکیانیان) یادم نیست)
پاینده و متفکر باشید