روزگاری چیزی بود که نامش....تیاتر بود
دوستان و همراهان این چند جمله نه نقد و گلایه و خودنمایی که شاید بازنمایی ذهن و جانی خسته است... هانیه توسلی از جمله بهترین بازیگران و جذاب ترین کاراکترهای سینمایی است... مهدی احمدی ، بابک حمیدیان و بقیه عزیزان هم هریک به نوبه ای قابل تقدیر خواهند بود... این اجرای جدید و مدرن! هم شاید خیلی خوب از آب دربیاد ...اما یک چیز باقی خواهد ماند و آن چیستی نمایش زنده و بعبارتی "تیاتر" بعنوان بخش مهمی از ساحت هنر هست...چرا اصرار داریم پای به اصطلاح تکنیک و ابزار مدرن را به ساحتی بازکنیم که حوزه آفرینش امر انسانی و در یک کلام، عرصه محاکات و هنر است...
مجددا تکرار خواهم کرد که غرض نقد پیش از موعد نیست. چه این کار خوب باشد و چه ... این دغدغه باقی خواهد ماند. از قضا چندصباحی است که یحتمل از سر ضرورت (گاه برای جذب مخاطب بیشتر و گاه...) و یا اقتضای زمانه ، ورود رویکردهایی تکنیک-محور (چرا نگوییم افراطی؟!) به عرصه تیاتر، در حال اوج گیری است و این امر برای تیاتری که هنوز خیلی درس ها را باید فرابگیرد یک سم مهلک است...پاینده باشید