شاید فقط آلزایمر بتواند زیبایی هنری را که دیدم، از یادم ببرد. حتی ثانیه ای نتوانستم از صحنه خارج شوم و با تک تک شخصیت ها در افکار و احساساتشان شریک شدم .
بازی روان و ظریف آقای محمد زاده و نیز تسلط و توانایی آقای کیایی ستودنی است. خانم شه پرست به زیبایی نقش به ظاهر ساده اما واقعاً جدی و سخت پرستار سدلر را اجرا کردند. و در مورد نقش آفرینی دیگر دوستان کلامی برای قدر دانی نمی یابم.
طراحی نور و صحنه در عین سادگی و بی پیرایه بودن به خوبی فضای سرد و خالی بیمارستان را تداعی می کند اما ظاهراً در انتخاب لباس نوعی محدودیت حاکم بوده است که به عقیده این حقیر می توانست بهتر از این باشد.
در پایان جز این نمی توانم گفت که درود بر شما، درود بر شما، درود بر شما، درود بر شما