دیدن نمایش «من» به کارگردانی فرهاد تجویدی را به دیگران پیشنهاد می‌کنم.
شاید روی صحنه خبری از ستاره‌ها و چهره‌ها و بدن‌های ایده‌آل نباشه، اما عشق در آن موج می‌زند و این را پس از پایان اجرا با دیدن اشک‌ها و لبخندهای بازیگران جوان و تازه کار که از شنیدن صدای تشویق حضار نمی‌توانند جلوی احساسات خود را بگیرند می‌توان فهمید.
خود نمایش هم شاید شاهکار نباشد اما نمایشی است که مخاطب را اقناع می‌کند. هر چند با نزدیک شدن نمایش به پایان خود، دچار کمی وادادگی می‌شود.
البته سخنرانی کارگردان در پایان کار هم کاملا اضافه است و بخشی از حس کار را دچار خدشه می‌کند، هر چند که این کار وی با توجه وضعیت موجود تئاتر قابل درک است...