امشب یکی از بهترین تجربه های دیدن نمایش رو در طول عمرم داشتم. هر آیتم گویا یکی از طرحواره های انسان رو مطرح میکرد و بعد انگار اتاق درمان جمعی شروع میشد. در تعامل با مخاطب و با سوال آنچه در درون اوست آدمهایی با دردهای جداگانه، حرفهایی از عمق جانشون میزدند که شاید آنهایی هم که نمیگفتند خودشان را با روایت موسیقایی هر آیتم زیر سوال میبردند. رجوع به خود فضای سالن رو از عطر آدم پر کرده بود. اشعار جذاب، اجرای خوب، همدلی و صمیمیت گروه، ابتکار و نوآوری در اجرای سرودها همه باعث شده بود که مخاطب گذر زمان را متوجه نشود.
دوستش داشتم بسیار و به دوستی که ۱۲ بار این نمایش را دیده بود حق میدهم.