در هیاهوی هزار رنگ باغ
برگ ها
چه بی صبرانه در رقصند
برای به خاک افتادن .
و چه صبور و شکیباست
خاک
برای در آغوش گرفتن.
1392-6-14

از غم بو تراب
امشب از آسمان چشمانم // تکه تکه شَـهاب می ریزد
سیل اشکم زدیده ها،جاری // از غم بوتراب ،می ریزد
حسنین از غم پدر محزون // زینبین،اشک ناب،می ریزد
شیر درکاسه ی یتیمان هم // گویی ازاضطراب می ریزد
حوض کوثر،منتظر که علی // جام عطری در آب می ریزد
فاطمه بر سرای بهشت // مقدمش را گلاب می ریزد
"عارف"از غم عدالت مطلق // ازجگر خون وآب می ریزد
مرداد1392=رمضان1434

مطلع یک غزل ناب امشب
دو کمان ابروی زیبای تو بود
شاه بیت غزل و دفتر من
دیده ی مست و فریبای تو بود
لف و نشری که به دیوان دارم
تاری از سلسله آسای تو بود
شعر با درج فصاحت دارد
درج ما هم لب مینای تو بود
بی نقاب ازسربرزن رفتی؟
که قیام از قد رعنای تو بود؟
ماهرویان همه تحسین گویان
همه جا صحبت شهلای تو بود
چو به مهتاب گذشتی دیدم
ماه هم محـــو تماشای تو بود
صله ی شعر علی را تو بده
صله ام نیز تمنــای تــو بود