با سپاس از عوامل پرتلاش این نمایش

بعنوان یک مخاطب عادی چند نکته رو متذکر میشم امیدوارم که در بهبود روند کیفی اجرا مفید کار واقع بشه.

۱- رسالت مکتب هنری نئورئالیسم که همان تلاش در نزدیک تر شدن هرچه بیشتر به واقعیت چه در فرم و چه در محتوای روایی نمایش هست در این اثر مشهود بود، ولی حرکات های ناموزون و میزانسن های شتاب زده بازیگران جوان در دقایق آغازین بهمراه دیالوگ های ناپخته تا حد زیادی از میران اثر گذاری ابتدایی اثر کاسته بود.

۲- جسارت و شهامت نمایشنامه نویس و کارگردان در دستمایه قراردادن معظل اجتماعی کارگران جنسی در فرم روایی داستان علی الرغم تمامی محدودیت های اعمال شده از سوی ممیزی ستودنی بود.

برقرار و پیروز باشید