«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال
به سیستم وارد شوید
فیلم « رها» با بازی شهاب حسینی که داستان درامِ خانوادهی دختری به نام رهاست.
به نظرم فیلم اجتماعی خوبی بود. داستان خانوادهای بود که چند سال وارد فقر شده و حالا عواقب فقیر بودن داره خودش رو نشون میده. مشکل فقیر شدن این نیست که باید سبک زندگیت رو عوض کنی؛ مشکل اینجاست که طوری سبک زندگی رو عوض میکنی که مهم ترینها اول حذف میشند : سرمایهگذاری روی آموزش، مهارت، سلامت روان، سلامت بدن، روابط، اعتقادات و ...
این عوامل در بلندمدت سرنوشت ما رو تعیین میکنند.
نکته جالب برای من دیدن رفتارهای تکانشی، واکنشی و هیجانی توسط خانواده بود. برخی منتقدین نوشتند که « ریشه خانواده سیاهنمایی شده و ... » من فکر کنم این منتقدها یا خانوادهای تحت فشار مالی رو ندیدند یا « کلمه بازی» رو جدی تر از « حرفهای بازی» گرفتند.
پیشنهاد: اگر تو روزهای سرد زمستون شعله امیدتون از جانتون تغذیه میکنه، پیشنهاد میدم این فیلم رو الان نبینید؛ اگر نه دیدنش خالی از لطف نیست.
نمایش به دل بنده نشست و ارزشمند بود. از نقاط مثبت نمایش میتونم به استفاده حداکثری از از امکانات پایین، دیالوگهای روان، آثار ادبی انتخابی منسجم و روایت مناسب اشاره کنم. اما از سوی نقاط منفی هم میتونم به شدت ابرازگری اشاره کنم مثلا شدت ابرازگری متن، شدت صدا، شدت فرهیختگی، شدت فرومایگی ( بخشی از شخصیت ها)، شدت بو (!)، شدت خاک ( به عنوان مخاطب هم خاک صحنه خوردیم بالاخره) شدت شروع و شدت پایان. من متوجه هستم که ابرازگری هنرمند نهایتِ « بودن» او هستش. اما لزوما این بودن رو با شدت یافتن عناصر فعال معنا نمیکنم. (گاهی فضا دادن به مخاطب برای رقم زدن جاهای خالی بیشتر مطلوب میشه. )
راستی برای من که آثار مولانا رو میشناسم، خاطراتی از من با جناب شکیبایی گره خورده و به موضوع علاقمند بودم، لذتهایی در گوشه کنار نمایش نهفته بود.
امیدوارم شاهد آثار دیگری از خانم توکلی در کرج باشیم.