تماشاچی شصت و پنجمین اجرای دردنوشان در شب جمعه بودم برنامه در محلی مناسب برگزار شد . در ابتدا قشر تماشاچی که در پشت درب سالن اجرا منتظر شروع برنامه بودند توجه مرا جذب کرد که نسبت به تئاتری که چند شب پیش شاهد آن بودم بنظرم افرادی فرهیخته تر و با سواد تر آمدند که متوجه موضوع تئاتر هستند . در پشت درب سالن و قبل از شروع برنامه تعدادی در مورد اسم تئاتر بحث می کردند که (درد) دردنوشان به فتحه است یا به ضمه تعدادی در باب اشعار سعدی و تعدادی در مورد اشعار مولانا صحبت می کردند . بگذریم . نمایش شروع خوبی داشت از ابتدا با حضور جناب تفتی در میان تماشاچیان انس و الفت بیشتری بین گروه و اجرا و تماشاچی ایجاد شد و تا زمان تکمیل صندلی ها اجرای موسیقی آواز و صدایی از کمانچه سرگرم کننده بود . سپس با اجرای همزمان موسیقی و رقص سماع و اجرای نمایش توسط خود جناب تفتی سرگرم شدیم . بنظر من داستان هرچند بر اشعار شیخ اجل سعدی استوار بود ولی اصل داستان بر اساس مطالب روانشناسی و بر گرفته شده از کتاب وضعیت آخر خود را می نمود . در نهایت پس از اتمام برنامه عوامل اجرا و بازیگران در میان تماشاچیان حضور داشتند و محیطی گرم ایجاد شده بود ولی متاسفانه من امکان حضور در آن جمع را نداشتم و سالن را ترک نمودم همان طور که سالن را ترک می کردم نقد تعدادی از تماشاگران را نیز گوش می دادم که یکی از نظرات با نظر من یکی بود و آن این که جناب تفتی خیلی از مطالبی را که در این نمایش نقل می کردند را می توانستند به صورت نمایش و با کمک از افراد بازیگر دیگر اجرا نمایند که قطعا مورد پسندتر خواهد بود . بطور مثال خانم دف نواز قسمت کوتاهی از داستان ، همبازی آقای تفتی بودند که بسیار خوشایند بود و بازی خوبی ارائه نمودند و قطعا ایشان توانایی اجرای سکانسهای دیگری از این تئاتر را داشتند که مطلوب بود از ایشان بیشتر استفاده می شد. در نهایت دیدن این نمایش را به همه افراد مخصوصا قشر 20الی 100 ساله توصیه می کنم. و به امید اینکه چنین نمایشهایی در شهرستانها نیز به اجرا در آید تا بینندگان زیادتری لذت حضور در چنین رویدادهایی را داشته باشند.