تابان عسگری فعال هنری

انگار تک تک لحظه های این نمایش رو زندگی کرده بودیم،هرچقدر بیشتر از نمایش میگذشت واقعیت جامعه و زندگی امروزی همه مون بیشتر توی صورتم کوبیده میشد،سراپا گوش بودم تا تک تک کلمات رو نفس بکشم و و ذهنم درگیر اون سکوت محضی شده بود ک نمایش بهم میداد،هرلحظش رو اونجا بودم،یه جاهایی ک نور صحنه خاموش میشد خودم رو بین بازیگرا احساس میکردم چشمام و میبستم و با دقت به حرفاشون گوش میکردم،اما این تکرار…
این تکرار چقدر برای هممون آشنا بود چقدر این تکرارو زندگی کردیم.
سپاس بابت افکارها و کلماتی ک از دیشب حسشون کردم و لحظه ای منو رها نمیکنن.
بازی عالی و هماهنگی بازیگران با همدیگه توی اون فضای کم و کوچیک تحسین برانگیز بود.موفق باشید