«شاخ بیسر» یک موفقیت دیگر برای محمد برهمنی است که هر بار در نمایشهای جدیدش ثابت میکند *بهتر و پختهتر* از قبل شده است. این اجرا، یک درام *شریف و جسورانه* با زبانی کاملاً فیزیکال است؛ روایتی عمیق دربارهی قطع شدن اختیار و هویت که با ارجاعاتی ضمنی به وضعیتهای تراژیک دراماتیک مانند *ادیپ* و *هملت*، مسئلهی انسان معاصر را مطرح میکند.
درخششهای اجرا:
اوجگیری کارگردانی: برهمنی با تمرکز بر *اقتصاد حرکات* و حذف جزئیات اضافی، اثری ساختارمند و با *اتمسفرسازی قدرتمند* خلق کرده که از نظر فرمی
... دیدن ادامه ››
پیشرو است.
بازیگری ناب: اجرا متکی بر بدن و بیان بازیگر است. *مهشید خدادی* با توانایی بالا، بار سنگین زنانگی و وضعیت را به دوش میکشد و *علیرضا حقپرست* با بیانی رسا، نقشآفرینی ماندگاری دارد.
طراحی صحنه و نور: بسیار *دقیق و فکرشده* بود و نه فقط تزئین، بلکه عنصری فعال و معناساز در درام به شمار میرفت.
*نکته قابل توجه:*
تنها ملاحظه این است که نمایش با لایههای پرتراکم از *استعاره و ابهام مفهومی* ارائه شده است. اگرچه این پیچیدگی بخشی از هویت اثر است، اما گاه ممکن است برخی تماشاگران را درگیر رمزگشاییهای طولانی کند.