ابتدا باورش کمی سخت است. چند بار متن خبر را می‌خوانی، به تاریخ‌ها نگاه می‌کنی و باز برمی‌گردی سراغ مکان اشاره شده، نوشته «تالار وزارت کشور». کدام کشور؟ شاید جای دیگری را می‌گوید! فرقی نمی‌کند کجا، احتمال اینکه هرجای دیگر باشد خیلی بیشتر از اینجاست. نوشته «به همراه ارکستر سمفونیک تهران». تهران؟ همین تهران؟ این که همینجاست! همین شهر شلوغ و کثیف و دوست داشتنی خودمان را می‌گوید انگار. چند بار متن خبر را بالا و پایین می‌کنی و چشمانت را می‌مالی و به کلمه‌ی «کیتارو» دقیق می‌شوی. شاید اشتباه تایپی‌ست. می‌خواسته بگوید گیتار، نوشته کیتار! چند جای دیگر خبر را چک می‌کنی و مطمئن می‌شوی که درست خوانده‌ای. یادت می‌افتد که اینجا همان جایی‌ست که کریس دی برگ هم قرار بود بیاید برای صدهزار نفر برنامه اجرا کند و همه جا هم تائید کرده بودند و آخر سر نیامد و نشد. یادت می‌افتد که اینجا خبرها با رویدادها کمی بیشتر از کمی فرق دارند. خبر را شرق نوشته، جام جم هم همینطور، یکی دو سایت ریز و درشت هم. چند نفر تکذیب کرده‌اند، چند نفر هورا کشیده‌اند.

شاید مسخره باشد، نه، قطعاً مسخره است، که خیلی ابتدایی و ساده آرزو داشته باشی که برای رفتن به یک کنسرتی که سرش به تنش بی‌ارزد، سوار تاکسی شوی و نه هواپیما، تومان بدهی و نه دلار و در انتها برگردی خانه و نه هتل. اینها بیشتر شبیه خیال است تا واقعیت. اما... وقتی که وارد سایت می‌شوی و بلیت را می‌خری و می‌بینی نوشته «کنسرت ژان میشل ژار در جزیره‌ی کیش - به زودی» آنوقت است که تمام توهمی که داشتی تبدیل به امید می‌شود.

کنسرت هنرمند بزرگ ژاپنی «کیتارو»، 23 و 24 مهر ماه در تالار وزارت کشور، به همراه ارکستر سمفونیک تهران، مطمئناً از آن اتفاقهایی‌ست که برای ... دیدن ادامه ›› همیشه در خاطرمان ثبت خواهد شد. قرار است ژان میشل ژار، یکی از اساتید موسیقی الکترونیک، همان کسی که اگر نبود تمام برنامه‌های ورزشی دهه 60 و 70 ایران بدون موسیقی پخش می‌شد، نیز در کیش برنامه خواهد داشت. با داشتن امید چقدر خوش می‌گذرد!