دن کامیلو را در شب آخر اجرا دیدم. به نظرم بهتر است دو وجه کار را جدا از هم نگاه کرد، یکی متن و دیگری اجرا. چون کار اصلی گوارسکی را نخوانده ام نمی توانم قضاوت کنم آقای نریمانی چقدر تغییرش داده اما برجسته ترین ویژگی اش داشتن یک قصه شسته رفته و تر و تمیز بود، یک نمایشنامه چفت و بست دار، با یک داستان سر راست و شخصیتهای بجا. هرجند شخصیت هردو زن نمایشنامه هم می شد از این پررنگ تر باشند و اگر بخواهم خودمانی تر حرفی بزنم باید بگویم "حیف" شده بودند. عناصر ساده اما معنی داری مثل ماجرای دوچرخه ها، ناقوس و... و بخصوص نوع حضورخود مسیح، "تئاتری" استفاده شده بود که به دل می نشست. آکسسوار صحنه و گریم و دکور ساده و کارآ بود ولی شخصا ترجیح می دادم آن دوچرخه ها آن پشت اینقدر دائم اعلام حضور نمی کردند! در اجرا، مثل متن، کار باز هم مجال زیادی به عبدالرزاقی و سپاه منصور نمی داد و کاش اینطور نبود تا بتوان اجرای آنها را هم بهتر نقد کرد. کار بازیگران مرد رویهمرفته خوب بود (بخصوص احمدی) و تماشاگران را درگیر نگه می داشت. برای خلق طنز به هر حال تمهیدات "تماشاگر ایرانی پسند" استفاده شده بود! که به خودی خود اشکالی هم ندارد، هرچند متاسفانه بعضی وقتها روغن داغش زیاد می شد و کمی سطح کار را به فارس نزدیک می کرد.
در مجموع نمایش خوبی بود، بخصوص اینکه می دانیم در کشور ما با این همه سلیقه های مختلف و عجیب کار کمدی چقدر سخت است و در عین حال چقدر تبدیل شدن تئاتر به راه رفتن و شعار دادن یا جیغ زدن راحت است. می شد از این کار در مجموع لذت برد.
حاشیه اول: این را برای یک تئاتری کمدی نویس می گویم که امیدوارم حس شوخ طبعی اش خوب باشد! البته قابل قبول است که حضور و تشکر آقای نریمانی روی صحنه و بداهه حرف زدن سخت باشد، اما برای دفعه بعد خوب است کمی تمرین کنید، آدم تماشاگر را سر پا نگه می دارد که اسم دو تا دستیارش را از روی کاغذ پیدا کند و از رو بخواند؟ آقای نریمانی عزیز، هول نشو!
حاشیه دوم: قبل از رفتن نقدهای دوستان را نخواندم که پیش داوری نداشته باشم. و چقدر هم خوب کاری کردم. همه ... دیدن ادامه ›› ما البته کاملا حق داریم که نظر خود را داشته باشیم اما نظر (چه مثبت و چه منفی) خوب است بیشتر روی کار متمرکز باشد و کمتر روی اشخاص و کلی گویی. ما حتی حق داریم یک جمله بنویسیم و داد بکشیم یا کف بزنیم. خیلی هم خوب است. اما اگر قرار است در یک پست از این حد جلوتر برویم و نقد و نظر بنویسیم، خوب نقد و نظر بنویسیم، نه اینکه غرغر یا به به را ده خط کش بدهیم. کاش به هم کمک کنیم تا نمایشی را چه وقتی دیده ایم و چه وقتی ندیده ایم از طریق مجموع نوشته های هم بهتر بشناسیم.